Πέθανε ο στιχουργός των μεγάλων λαϊκών επιτυχιών Σπύρος Γιατράς

Ένας από τους πιο σημαντικούς, δημοφιλείς και παραγωγικούς στιχουργούς του σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού, που έβαλε την υπογραφή του σε δεκάδες επιτυχίες μεγάλων τραγουδιστών, ο Σπύρος Γιατράς δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 77 ετών, αφήνοντας ένα σημαντικό κενό στο χώρο του αλλά και μια εξίσου μεγάλη παρακαταθήκη.

Την είδηση του θανάτου έκανε γνωστή με ανάρτηση του στο facebook ο επίσης στιχουργός Ηλίας Φιλίππου

«Δυστυχώς οι απρόσμενα θλιβερές ειδήσεις αυτού του καιρού μας έχουν διαλύσει ψυχολογικά …Σήμερα έφυγε από τη ζωή ο συνάδελφος πολυαγαπημένος φίλος σπουδαίος στιχουργός συναγωνιστής μου αμέτρητα χρόνια άνθρωπος με το αξεπέραστο χιούμορ και τη μοναδική εξυπνάδα ο…ο…ο…δε ξέρω τι να πρωτοπώ και τι να πρωτογράψω. Αγαπημένε Σπύρο Γιατρά …απίστευτη θλίψη και μεγάλο κενό δεν υπάρχουν λόγια…δυστυχώς να περιγράψουν τις στιγμές και την αλήθεια θερμά συλλυπητήρια στη σύζυγο του και στους δικούς του ανθρώπους», έγραψε ο ίδιος.

Ο Σπύρος Γιατράς έγραψε στίχους για κάποιες από τις πιο σημαντικές φωνές του ελληνικού πενταγράμμου, από τον Στράτο Διονυσίου, τον Τόλη Βοσκόπουλο, τη Μαρινέλλα, τον Δημήτρη Μητροπάνο και τον Γιάννη Πάριο μέχρι τον Βασίλη Καρρά, τον Νότη Σφακιανάκη, τον Σταμάτη Γονίδη, την Πάολα κ.α.

Ανάμεσα στις μεγαλύτερες επιτυχίες του ήταν τα τραγούδια Ο αετός, Σώμα μου, Μήπως είμαι τρελός, Στη μέση του δρόμου, Σιγανές ψιχάλες, Περπατάμε παράλληλα, Δεν θα πετάξουμε ποτέ, Είσαι ένα πιστόλι, Μα εσύ με καις, Με τα μάτια μιλάμε εμείς, Ο Νταβατζής, Οι Σκιές, Της γυναίκας η καρδιά, Καλύτερα μαζί σου και τρελός, Μας υποχρέωσες, Όλα σ’αγαπάνε, Αν δεν είχα και σένανε, Άλλοθι, Δεν πάω πουθενά κ.α.

Ο Σπύρος Γιατράς εκτός από στιχουργός μεγάλων λαϊκών επιτυχιών ήταν και οπτικός.

Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα σε ηλικία 27 ετών, από τη Νότιο Αφρική οπού είχε μεταναστεύσει η οικογένεια του, ήταν πια διπλωματούχος οπτικός, επάγγελμα που εξάσκησε με ιδιαίτερη αγάπη θέλοντας να είναι κοντά στον κόσμο.

«Ήμουν ένα άτακτο παιδί, ήμουν πάρα πολύ καλός μαθητής, αντιδραστικός και επειδή η επανάσταση των όπλων είναι δεύτερη, πρώτα η επανάσταση της σκέψης, ήμουν επαναστάτης» είχε πει ο ίδιος για την παιδική του ηλικία.

«Δε μπορείς να γράψεις αν δε έχεις πονέσει, αν δεν έχεις κλάψει αν δεν έχεις ερωτευτεί, αν δεν έχεις πιστέψει ότι πρέπει να είσαι ελεύθερος να σκέφτεσαι και να δίνεις» είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του.